Na wszystkich gości przybywających tego wieczoru do Izby czekał już przygotowany ekran ze zdjęciem tytułowym prelekcji „Izrael oswojony”, a z głośników dyskretnie sączyła się etniczna muzyka żydowska. Goście przybyli licznie i, jak zwykle, powitała ich pani Danuta Michalik z panem Leszkiem Patejukiem. Przedstawili podróżników – państwa Iwonę i Marka Redłowskich – autorów prezentacji przygotowanej na temat swojej podróży do Izraela, którą odbyli w lutym tego roku. Zapowiedzieli też kilka niespodzianek przygotowanych dla zebranych gości w dalszej części wieczoru.
Pani Iwona Redłowska zapoznała zebranych z podstawowymi informacjami na temat Izraela, przytaczając podstawowe fakty ze współczesnej historii tego państwa. Zapoznała nas z ciekawymi i istotnymi zagadnieniami dotyczącymi demografii tego kraju z podziałem na różne pochodzenie geograficzne przybyłych do Izraela Żydów – Safardyjczyków, Aszkenazyjczyków i Mizrachijczyków – oraz różne wyznania – judaizm, islam, chrześcijaństwo. Puścili też w obieg po Izbie pieniądze izraelskie, które przywieźli z podróży. Pokazując na przygotowanej mapie Izraela przebytą trasę informowali, w jaki sposób dotarli do poszczególnych miast i dlaczego wybrali takie, a nie inne punkty na mapie Izraela. Przybliżyli w ten sposób zebranym sam proces przygotowania takiej podróży, podkreślając, że nim rozpocznie się właściwa podróż, czynności z tym związane zajmują sporo czasu.
Państwo Redłowscy rozpoczęli swoją podróż w Krakowie, z którego samolotem dotarli do miejscowości Ovda położonej na pustyni Negev. Z niej – nie tracąc czasu – przez Be’er Szewę, dotarli do Jerozolimy. Spędzili w niej kilka dni zwiedzając to, co wybrali z szerokiej oferty zabytków tego starego miasta: Ścianę Płaczu, Bazylikę Grobu Świętego, meczet Al Aksa, suk arabski, ulicę Cardo, Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Yad Vashem, Wzgórze Syjon, grób Króla Dawida, Wzgórze Oliwne z widokiem na największy cmentarz żydowski na świecie. Duże wrażenie zrobiły zdjęcia ponad dwutysiącletnich drzew oliwnych rosnących w Ogrodzie Getsemani. Państwo Redłowscy tak zaplanowali swoją podróż, aby znalazło się w niej również miejsce na Drogę Krzyżową – Via Dolorosa – która odbywa się w każdy piątek o godzinie 15:00. Procesja prowadzona jest przez franciszkanów, a liturgia prowadzona jest w języku najliczniej uczestniczących w niej turystów. Udział w tej procesji znakomicie ułatwia przejście prawdziwej drogi krzyżowej, wytyczonej według skomplikowanego planu.
Z Jerozolimy wyruszyli do położonego blisko Betlejem, które postanowili zwiedzić podczas szabatu, kiedy w gminach żydowskich wszelka praca zamiera i można liczyć tylko na usługi świadczone przez Palestyńczyków – 1995 roku Betlejem zostało przekazane administracji palestyńskiej. W Betlejem Pani Iwona z panem Markiem zwiedzili Bazylikę Narodzenia Pańskiego – jeden z najstarszych kościołów na świecie, który został wybudowany w miejscu pierwszego kościoła w Izraelu, tuż nad miejscem narodzin Chrystusa. Wybrali się również do położonej nieopodal wioski Bet Sahur z sanktuarium nazywanym potocznie „Pole Pasterzy”, w którym gospodarzami są franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej.
Kolejnym punktem ich wycieczki był Nazaret z Bazyliką Zwiastowania Pańskiego, następnie położone w Galilei, na północy kraju największe jezioro słodkowodne Izraela znane pod kilkoma nazwami: Jezioro Tyberiadzkie, Jezioro Galilejskie lub Jezioro Genezaret. Odwiedzili położoną nad jeziorem miejscowość Kafarnaum, która w czasach Jezusa była żydowskim miastem, gdzie według tradycji Jezus spotkał swoich pierwszych uczniów: Piotra, Andrzeja, Jakuba, Jana i Mateusza. Byli rybakami na Jeziorze Galilejskim. Do dziś zachowały się ruiny synagogi zbudowanej około 300 n. e w miejscu, w którym Jezus nauczał. W Kafarnaum pod ruinami ośmiokątnego kościoła bizantyjskiego odkryto ruiny domu uważnego za dom św. Piotra.
Niesprzyjające warunki atmosferyczne wpłynęły na zmianę trasy i zamiast niebezpiecznej wycieczki na Wzgórza Golan wybrali miejscowość Safed, zamieszkałą w 100% przez chasydów. Od XVII wieku miasto jest uznawane za jedno z czterech świętych miast judaizmu – obok Jerozolimy, Tyberiady i Hebronu. Jest to także centrum żydowskiego mistycyzmu koncentrującego się wokół kabały. Stąd ruszyli na zachód, nad Morze Śródziemne, do największego portu Izraela, Hajfy. Tu największe wrażenie zrobiły na nich Ogrody Bahaitów. W Hajfie znajduje się Światowe Centrum Bahaizmu. Państwo Iwona i Marek przybliżyli zebranym tę monoistyczną religię wywodząca się z islamu, a założoną w Persji w XIX wieku przez Saida Alego Mohameda, podkreślającą duchową jedność wszystkich ludzi. Z Hajfy udali się na krótko do miejscowości położonej na północ – do Akki. Zespół zabytków Akki jest od 2001 roku umieszczony na liście światowego dziedzictwa UNESCO. W 2008 roku dopisano na tę listę tutejsze sanktuarium bahaizmu. Akka jest jedynym miastem Izraela, które dwukrotnie pojawia się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
W drodze powrotnej z Akki do Eilat zahaczyli o Ein Gedi, kibuc nad Morzem Martwym, w którym można zażyć szczególnej kąpieli błotnej. Położenie Ein Gedi sprzyja rozwojowi roślinności podzwrotnikowej, palm, drzew balsamowych i różnorakich owoców, co sprawia, że Ein Gedi wyróżnia się jako bujna oaza na tle jałowej Pustyni Judzkiej. Wokół kibucu rozciąga się Park Narodowy Ein Gedi, a w jego północnej części, w kanionie Nahal Dawid, znajdują się wodospady Dawida, do których państwo Redłowscy dotarli po krótkim górskim trekkingu. Jadąc dalej dotarli do ruin starożytnej twierdzy żydowskiej Masada położonej na wschodnim skraju Pustyni Judzkiej nad Morzem Martwym. Masada jest symbolem heroicznego oporu, aż do końca. Na jej ruinach żołnierze izraelscy składając przysięgę wypowiadają słowa: „Masada nigdy więcej nie zostanie zdobyta”.
W drodze powrotnej, poniżej Be’er Szewy, przyjrzeli się z bliska Pustyni Negev, która zajmuje około 40% powierzchni Izraela. Dotarli do miejscowości Mitzpe Ramon położonej nad 500-metrową przepaścią makteszu, nazywanego Kraterem Ramon – jednej z najbardziej spektakularnych formacji geologicznych. Na świecie jest tylko 7 makteszów, a 5 z nich znajduje się na pustyni Negev. Maktesz Ramon jest największy – 40 km długości, 10 km szerokości i 500 m głębokości. Dzięki swojej wrodzonej ciekawości państwo Redłowscy mogli uczestniczyć w tworzeniu „pępka świata” i rytuale jego poświęcenia. W porównaniu z pięknymi widokami z krawędzi makteszu farma alpak i lam, zwiedzona w następnej kolejności, już nie zrobiła na nich takiego wrażenia. I wreszcie przyszła kolej na Eilat, izraelski kurort położony nad Zatoką Akaba, będącą północną częścią Morza Czerwonego. Po jednym dniu plażowania, nazajutrz, wyjazd na lotnisko w Ovdzie, „przeprawa” celna i szczęśliwy powrót do domu. Ale prezentacja miała jeszcze ciąg dalszy – zebrani w Izbie goście mogli jeszcze przy dźwiękach etnicznej żydowskiej muzyki przez 10 minut utrwalić sobie całą tę podróż po Izraelu oglądając piękną animację zdjęciową stworzoną dodatkowo przez pana Marka.
Opowieść państwa Redłowskich o tej podróży była przyczynkiem do przypomnienia o pozostałościach kultury żydowskiej na terenie Wołomina – pan Marek przypomniał o istnieniu kirkutu przy ul. Andersa, a pani Halina Wojakowska dodała do tego informację o innym, mniej znanym kirkucie położonym vis a vis byłych Zakładów Stolarki Budowlanej.
Po prelekcji przyszła kolej na pierwszą niespodziankę przygotowaną specjalnie na ten wieczór. Był nią występ pana Andrzeja Zagańskiego, solistę Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Pan Andrzej (baryton) wykonuje repertuar operowy, operetkowy, musicalowy – w klasycznym i nowoczesnym opracowaniu oraz własne utwory kabaretowe. Jako pierwszy w Polsce w 1999 roku w Warszawie wykonywał rolę Quasimodo w estradowej wersji najsłynniejszego musicalu końca XX wieku „Notre Dame de Paris” skomponowanego przez Riccardo Cocciant. Rolę tę w oryginalnej wersji francuskiej wykonywał Garou. Podtrzymując klimat wieczoru pan Andrzej zaśpiewał dla zebranych w Izbie gości arię Tewjego pt. „Gdybym był bogaty” z musicalu „Skrzypek na dachu”. Zadbał nie tylko o podkład muzyczny, ale również charakteryzację, zakładając stosowną jarmułkę z dwoma pejsami. Zaprezentował zebranym wspaniały głos, muzykalność i talent aktorski.
Ostatnia przygotowane na ten wieczór niespodzianka była niespodzianką kulinarną. Tak naprawdę przestała być tą niespodzianką na długo przed wniesieniem stołu do głównej sali – nie było siły, aby powstrzymać aromat przygotowanych potraw przed snuciem się po wszystkich pomieszczeniach Izby. Potrawy zostały przygotowane, dzięki uprzejmości dyrektor Zespołu Szkół Techniczno-Zawodowych w Radzyminie, pani Bożenny Bońskiej, pod czujnym okiem opiekunki pani Anny Stefańskiej, przez uczennice III klasy: Joannę Gawryś, Julię Górską i Paulinę Zalewską. Na pięknie nakrytym stole znalazły się przysmaki kuchni żydowskiej: humus w trzech różnych kolorach, marchew, sałatki i pięknie uplecione chały. Nie zabrakło również naszych rodzimych przysmaków – dojrzałych już o tej porze winogron i kandyzowanej pigwy.