Edward Sielicki spędził w Korei Południowej tam 7 lat, odwiedzając ten kraj wielokrotnie w latach 2001-2018. Przybliżył zebranym historię tego odległego kraju, który do 1905 roku stanowił część Cesarstwa Koreańskieg. Po zwycięstwie Japonii w wojnie rosyjsko-japońskiej stał się terytorium okupowanym przez Kraj Kwitnącej Wiśni. Po kapitulacji Japonii w 1945 roku Półwysep Koreański został podzielony przez Związek Radziecki i Stany Zjednoczone na dwie strefy wpływów – Koreę Północną i Południową – oddzielone granicą wzdłuż 38. równoleżnika. Koreańczycy są jednolitym etnicznie narodem – prawdopodobnie jednym z najbardziej jednorodnych etnicznie i językowo na świecie.
Pofałdowany, górzysty krajobraz Korei Południowej byłby bardzo podobny to tego panującego we Włoszech, gdyby nie ciepłe prądy morskie, które sprawiają, że zimy są ostre, zwłaszcza na północy kraju, a lata upalne i wilgotne. Przełom lata i jesieni to okres występowania tajfunów, którym zdarza się nawiedzić Koreę kilkakrotnie w ciągu sezonu. Cechą charakterystyczną jest cykliczne pojawianie się monsunów, zimowego i letniego.
Klimat ma bezpośredni wpływ na florę i faunę. Korea, podobnie jak Japonia, jest krajem kwitnącej wiśni. Koreańczycy dbają o przyrodę i kształtują jej krajobraz podkreślając naturalne walory kraju i jego klimatu – białe wiosny, fioletowo-czerwone lata, żółto czerwone jesienie i białe, śnieżne zimy. Mgła zalegająca między wzgórzami, nadająca krajobrazowi magii i tajemniczości, jest czymś naturalnym i bardzo charakterystycznym dla tego kraju. Generalnie na chłodniejszej północy spotyka się rośliny i zwierzęta występujące także na obszarach Mandżurii, Chin Północnych i Syberii, na ciepłym południu zaś dominują gatunki znane także z terenów Japonii i Chin Południowych.
Jeszcze w połowie XX wieku kraj ten należał do najbiedniejszych na świecie. Dynamiczny rozwój rozpoczął się w latach 70. i 80., a wszystko dzięki wykorzystaniu japońskich i amerykańskich nowoczesnych technologii. Głównym motorem napędzającym koreańską gospodarkę jest dziś eksport nowoczesnych technologii i produktów motoryzacyjnych. Korea jest światowym liderem w produkcji elektroniki, a koreańskie koncerny przodują we wdrażaniu innowacji.
Przebywając często w Korei Południowej na przestrzeni 17 lat Edward Sielicki miał możliwość obserwowania zmian cywilizacyjnych i obyczajowych zachodzących w szybkim tempie w kraju zwanym przez samych Koreańczyków Hanguk. Zmiany te zachodziły szybciej w miastach, niż na prowincji, gdzie dominują wielkie latyfundia i egzotyczne nadal wioski. Stolica i największe miasto Korei Południowej, Seul, wraz miastami-satelitami tworzy jedną z największych i najbogatszych metropolii na świecie. Najbardziej znaną jest dzielnica Gangnam, którą rozsławiła piosenka „Gangnam style”. Inne miasta, nie tak już licznie zaludnione jak stolica, przyciągają turystów swoimi zabytkami. Wśród nich należy wymienić Gyeongju, które ze względu na zachowane zabytki jest ważnym ośrodkiem turystycznym w skali kraju. Zachowały się w nim fundamenty pałacu, dawne obserwatorium astronomiczne i kamienna pagoda Punhwangsa z VII wieku. W rejonie miasta odkryto też wiele starożytnych grobów z kamiennymi nasypami nad drewnianą komorą grobową. W okolicach Gyeongju znajdują się dwa obiekty wpisane na listę UNESCO już w 1995 roku jako jedne z pierwszych miejsc w kraju: świątynia buddyjska Pulguksa i świątynia skalna Seokguram. Największym miastem portowym Korei Poludniowej jest Pusan, z buddyjską świątynia Beomeosa z VII, fortyfikacjami Geumjeong oraz jedną z najpiękniejszych i najpopularniejszych plaż Korei Południowej Haeundae, wzdłuż której ulokowanych jest szereg hoteli.
Osobnym tematem, który bardzo zainteresował zgromadzonych wIzbie słuchaczy, była kuchnia koreańska. Tajniki kuchni koreańskiej kryją się w starannie dobieranych smakach, pikantnych potrawach i przywiązaniu do tradycji. Jej wizytówką są kolorowe i pięknie przyozdobione dania, a podstawowymi składnikami są warzywa, ryż, mięso oraz ryby. Charakterystyczną cechą tych dań jest ich pikantność. Za narodowe danie uznawane jest kimchi, pikantna potrawa z kiszonej kapusty lub innych warzyw, spożywana niemal codziennie. Kuchnia regionalna to także kurczak w rosole, nadziewany ryżem, smażone owoce morza, warzywno-ryżowa mieszanka zapiekana z rybą i kapusta kimchi podawana na gorąco z ryżem. Pepero to bardzo znana przekąska w Korei Południowej. Są to chrupiące, zbożowe paluszki oblane pyszną polewą. W Korei Południowej tanie jedzenie można kupić w straganach ulicznych w ciągu dnia, gdzie klienci mogą zjeść stojąc obok stoiska lub zabrać jedzenie na wynos.
