W piątek 21.10. 2016 r. o godzinie 19:00 w Izbie Muzealnej Wodiczków obyło się kolejne spotkanie z państwem Grażyną i Markiem Ładomirskimi, podróżnikami z Wołomina, którzy w latach 2013-3015 odbyli swoją podróż dookoła świata. Tym razem pan Marek opowiedział o początkach azjatyckiego etapu tej podróży – Tajlandii i Birmie. Do Tajlandii dotarli samolotem z Frankfurtu. Zatrzymali się w Bangkoku i przez pierwsze dni poznawali jego zabytki i atrakcje. Podczas tego pobytu z Bangkoku, koleją, udawali się do ciekawych miejsc na terenie Tajlandii – Ayutthayi położonej na południe od Bangoku – oraz Chiang Mai i Chiang Rai położonych na północy kraju, blisko granicy z Birmą.
Ayutthaya dzięki zręcznej polityce zachowała niezależność od pobliskich mocarstw aż do 1767 roku, kiedy miasto zostało zrujnowane przez wojska birmańskie. W kolejnych wiekach splądrowane i opuszczone ruiny miasta powoli zarosły dżunglą, jednak tutejszy styl architektoniczny był później inspiracją dla budowniczych pałaców w Bangkoku. Do dzisiaj zachowały się ruiny pałaców, ruiny świątyń buddyjskich z XIV-XVIII wieku, kamienne posągi siedzącego Buddy oraz kompleks świątynny z dzwonowatymi stupami – Wat Phra Sri Sanphet, Wiham Phra Mongkol Bopit, Wat Phra Mahathat, Wat Rajburana.
W Chiang Mai, szczególnie w środku miasta, pomiędzy starymi miejskimi murami, znajduje się 36 watów (świątyń buddyjskich). W najbliższej okolicy miasta znajduje się ich 300. Najważniejsze z nich obejmują świątynię Wat Chiang Man z 1297 roku, Wat Phra Singh (1345), Wat Chedi Luang (1411), Wat Jet Yot (1455).
W położonym stosunkowo niedaleko Chiang Rai znajduje się Wat Rong Khun – współczesna świątynia buddyjsko-hinduistyczna poświęconej Buddzie. Budowę świątyni rozpoczęto w roku 1997. Biała Świątynia, zarówno w zamyśle, jak i rzeczywistości opiera się na głębokiej symbolice. Biel ma odzwierciedlać jego czystość. Wymiar religijny podkreśla religijność artysty i wyraża jego chęć rozprzestrzeniania buddyzmu w Tajlandii i na świecie. To jest główne przesłanie całego projektu. Ściany i monumenty pokryte są dość równomiernie fragmentami szkła, które mieniąc się w słońcu potęgują ten boski wymiar. Białe szkło symbolizuje bowiem mądrość Buddy, która ”świeci jasno na całej kuli ziemskiej i w całym wszechświecie”.
Po załatwieniu w Bangkoku wizy do Birmy przyszła kolej na państwo sąsiadujące z Tajlandia od wschodniej strony – Republikę Związku Mjanmy. Z Chian Mai dotarli autobusem do granicy, pieszo z miejscowości Thai przez most graniczy i transportem samochodowym do dawnej stolicy Birmy, Rangunu, położonego we wschodniej części delty rzeki Irawadi, nad rzeką Rangun. Po zwiedzeniu miejscowych świątyń, rozczarowani bazą noclegową, zdecydowali się na podróż pociągiem z Rangunu do stolicy Birmy, Naypyidaw. Naypyidaw jest stolicą kraju stosunkowo krótko, od 6 listopada 2005 r. – Jazda koleją pozostawiła w nich niezapomniane wrażenia – była to najbardziej rozklekotana podróż w ich życiu.
Ze stolicy udali się nad jezioro Inle Lake. To słodkowodne jezioro jest popularną atrakcją turystyczną Birmy ze względu na pływające ogrody, wsie zbudowane na wodzie „na szczudłach”, wodne świątynie buddyjskie i rybaków. Ci ostatni oferują prawdziwy spektakl swoich akrobatycznych umiejętności na niewielkich łodziach, które napędzają stosując unikalną technikę wiosłowania i sterowania nogą. Podczas rejsu wynajętą łodzią po jeziorze zwiedzili w pływających wioskach zakład złotniczy, fabrykę papierosów, zakład wyrobów z drewna, zakład, w którym pozyskiwano włókno z kwiatu lotosu oraz targ. Jezioro jest otoczone wzgórzami, które są domem dla niezliczonych mniejszości: Shan, Pa-O, Taung Yo, Danu, Kayah i Danaw. Mieszkańcy schodzą do wiosek położonych nad brzegiem jeziora, oferując na rynku uprawiane przez siebie owoce i warzywa lub złowione ryby. Po 10 dniach pobytu w Birmie państwo Ładomirscy wrócili do Tajlandii, do Bangkoku.